24 HEURES DU MANS - 48 HEURES DU PAOL

Dome Judd no. 15 - Jan lammers, Chris Dyson, Kaneishi Katsutomo,
Dome judd no. 16 - Tom Coronel, Justin Wilson en Ralf Firman.
Racing For Holland & Lemans Site

Het is woensdag 9 juni 2004,

Al weer ruim 7 maanden geleden dat ik mijn 50^e verjaarscadeau van de familie kreeg om de
24 uur van LeMans mee te gaan mogen maken. Voor mij betekende dat de 48 uur van LeMans,
want ik heb alles er uit gehaald wat er uit te halen was en heb fantastische dagen gehad.
Hieronder kun je mijn belevenissen lezen van de 4 dagen LeMans.
Misschien wat te veel tekst, maar dat kan mij geen bal schelen, deze ervaring zal ik nooit vergeten. 

Zo rond 10 uur had ik alles in de auto wat ik bedacht nodig te hebben en ben ik richting
Chartres vertrokken. De Primera rijd verrukkelijk, Marie ( mijn navigatie maatje) brengt me
op een zeer gemakkelijke manier dwars door Parijs, naar Chartres alwaar mijn Formule 1
hotel op mijn wacht. Ik ben er met enkele koffie pauzes om 17 uur. Na een hap van McDonald duik ik mijn bed in.

Donderdag 10 juni,

Het is 9 uur als ik bij het hotel wegrijdt, richting LeMans, waar ik om 11 uur mijn auto op het
parkeerterrein “bleu” plaats. Redelijk vlakbij mijn tribune 23 en met een goede catering in de
buurt die mij, als ik bij de auto ben, de nodige etenswaren en drinken bezorgen voor een
redelijke prijs en een vriendelijke bediening.
Met alle fototoestellen en wat te drinken ga ik het circuit op, op zoek naar mijn tribune,
welke een fantastische blik op de 2 chicanes vlak voor het rechte stuk en een goed uitzicht
over dat rechte stuk richting de pits(straat) start en finnish geeft .

Daar begint het feest, ik loop tussen de mooie zwarte vrachtwagens van Racing for Holland door,
zie stapels banden liggen met de mooie gele velgen die onder de Dome Judd’s van Jan en Tom zitten,
ik kom vriendelijke monteurs tegen, niemand vraagt wat ik kom doen, iedereen laat mij mijn gang
gaan en geven netjes antwoord op de vragen die ik aan hen stel. Zo loop ik via de achteringang de
pitboxen binnen en sta dan achter de twee Dome Judd's nr. 15 en 16 wagens van het Racing for Holland Team.

Met groot respect sla ik de werkzaamheden van de monteurs gade en geniet van dit moment,
neem wat foto’s en zorg dat ik niet in de weg loop bij de mannen die daar aan het werk zijn.
Eén van hen legt mij een en ander uit en verteld dat ze met wagen no 16 veel problemen hebben.
Ik dank de mannen dat ik hier even mocht kijken, wens hen heel veel succes en ga dan de pit box
aan de voorkant uit. Daar gaat opnieuw een andere wereld voor mij open en loop langs alle teams,
neem foto’s en stel hier en daar een vraag, welke mij in alle talen verteld wordt.... grin......
het geeft me een geweldig gevoel hier te zijn.

Maar het Racing for Holland team blijft mijn aandacht trekken en als ik alle andere teams heb gezien,
foto’s heb gemaakt van alles wat er maar viel te zien, loop ik terug naar "mijn team".
Waar inmiddels Tom Coronel gearriveerd is en zijn stoeltje aan het prepareren is. Ik ben op hem
afgelopen en heb hem gevraagd na wat uitleg over mijn “cadeau” en of hij zijn handtekening erop wilde plaatsen.
Hij vond het hartstikke leuk en deed dat graag en vond eigenlijk dat de familie ook hen hadden moeten sponseren....
Na wat info over de wagens ben ik op Jan Lammers afgestapt en heb hem hetzelfde gevraagd. Ook hij vond het
hartstikke leuk en heeft op de vlag nog een felicitatie voor mijn verjaardag geplaatst.
Jan had het erg druk en ik heb hem verder niet lastig gevallen

Via de achterkant van de boxen vervolgde ik mijn weg, waar ik Justin Wilson tegen het lijf liep, ook hij tekende en
vertelde mij over de wagen no 16 welke nogal wat problemen vertoonde maar hij had er een goed gevoel bij dat alles
op tijd zou goed komen. Via de achterkant van de pit boxen ben ik naar de hospitality units gewandeld. Daar trof ik
Chris Dyson en Ralf Firman aan voor hun handtekening, ook met hen heb ik een kort praatje gemaakt..... fantastische
allemaal. Via de hospitality units ben ik de hoofd tribune opgewandeld waar je een ontiegelijk mooi zicht hebt op
het rechte stuk. Daar heb ik op mijn gemakje bij zitten komen van alles wat ik zojuist had meegemaakt en heb wat gegeten.

Op mijn terugweg ben ik nog even langs de hospitality units gewandeld om te kijken of Kaneishi Katsutomo al
gearriveerd was. Ik had geen flauw idee hoe hij eruit zag. Er zat een japanner bij de tv voetbal te kijken en dacht
dat moet hem zijn. En ja hoor..... “bent u mister kaneishi”? vroeg ik hem, jawel en met wat geknik en een
vriendelijk gezicht tekende hij ook mijn vlag. Ook met hem heb ik een paar woorden gewisseld en had nu alle
teamleden op mijn vlag staan. tijdens het terug lopen naar de paddock liep ik ook nog Peter Kox en Johnny
Herbert tegen het lijf welke ook hun krabbel hebben gezet op de vlag. Ook kwam ik Allen McNish tegen welke
zijn gezicht ik aan het lachen maakte en mij een “hai” toeriep toen ik hem toesprak met zijn eigen woorden van
tv “voorspellen met Allen” hij had te veel haast om zijn krabbel neer te zetten. Het was inmiddels 19 uur en heb
me genesteld op de tribune om de trainingen te volgen van de wagens.

Het is een geweldig gezicht (en geluid) om de bolide's langs te zien en horen komen, machtig is het als zij hun uitlaten
verlichten met een flinke steekvlam van de naverbranding bij het inhouden van de bochten.
Nummer 16 heeft nog steeds veel problemen en komt niet veel op de baan.
Om 24 uur is het afgelopen en ben ik naar mijn auto gegaan en ben gaan slapen?....

Vrijdag 11 juni,

De eerste nacht in de auto is mij niet zo goed bevallen, maar 6 uur later en na twee croissants en een bak thee en koffie
ben ik weer het circuit op gegaan, langs alle tribunes en langs enkele kramen gelopen waar men weer alle goed bedoelde
herinneringen tegen redelijke prijzen kan kopen. Daar vind ik ook het 1:43 model van de Toyota TSO010 no 38 waar
Jan Lammers in 1993 mee op LeMans heeft gereden met G.Lees en J.M.Fangio en 8^e waren geworden. Ook heb ik een
programmablad gekocht waarbij de DVD van de classicer film van Steve McQueen “LeMans”bij zat verpakt.
Verder heb ik de beroemde “Dunlop” brug over het ciruit op de foto gezet, een brug welke bij kenners staat voor het circuit
van LeMans. En natuurlijk ben ik naar het museum van LeMans geweest.

Daar stonden zo veel mooie oude bolide's waarvan er velen op het circuit hebben gereden in de loop der jaren.
Ook stond de Silk Cut Jaquar no 2 daar, waar Jan Lammer in 1988 de race mee heeft gewonnen samen met
Andy Wallece en Johnny Dumfries. Na een stevige bak koffie in het museum ben ik op weg gegaan naar de bus
welke mij naar LeMans Ville zou brengen voor de Parade des Pilotes.
Nooit eerder heb ik zo een hartelijke parade meegemaakt.

Ik zat op een terras langs de route vlakbij een stoplicht met een lekker biertje naast enkele Britten.
Tijdens het wachten op de parade reden er van allerlei fantastische bolides langs en door de prachtige
uitspraken van de Britten kregen zij bijna elke dikke bak aan een vette burnout en een hoop motor gebrul........
ik heb zitten genieten. De Parade was er niet minder door want naast het voorstellen van de coureurs welke
elk team in een oud barrel zat en foto’s en hand tekeningen uit deelden, was het publiek fantastisch enthousiast
en moedigde de coureurs aan, je kon het niet laten om daar aan mee te doen.

Ook liepen er allerlei bands mee, Schotse pijpeliers, Braziliaanse mevrouwen, Commedy bands, Majorettes,
Clowns in een barrel, de Hawaians Tropical Girls.....zucht....., en ook veel vooral Britse automobiel clubs zoals de
Corvettes, Ferrari’s, Porsche’s, Alpine’s, Riley’s, Lagonda’s, Marcos’s, Allard’s, en dikke TVR’s. En aan het einde een
club van héééél vééél prachtige Harley Davidson's.
Het was echt een ontiegelijke prachtige Parade des pilotes. Na de bus weer te hebben gevonden reden we terug naar het
circuit en na een flink broodje Kebab ben ik de auto weer ingekropen.
Ook de vrijdag kon niet meer stuk.

Na een iets betere nacht in de auto, onder het geknal van mooi illegaal vuurwerk de hele nacht door was de “Race Day”
aangebroken. Gepakt en in RFH tenue ging ik weer het circuit op. Veel kramen bezocht en staan te kwijlen van de mooie
auto modellen die er verkocht werden en ik een model 1:43 van mijn stripheld Michel Vaillante heb weten te bemachtigen
waarmee de film opnamen gemaakt zijn in 2003 voor de film LeMans.
Wat later heb ik mijn tribune opgezocht voor de race’s van de classic Lemans wagens. welke een mooie show weggaven.
Om 13 uur begon het protocol van de “24 Heures du Mans” De door in cabrio citroëns C3 aangevoerde coureurs werden
voor de hoofd tribune aan het publiek voorgesteld en iedere coureur deed zijn zegje, alle volkslieden van de meedingende
coureurs werden gehoord, alle wagens stonden in de “oude 24 uurs pose” opgesteld een prachtige voorstelling dus.
Maar het belangrijkste en waar iedereen voor kwam zou om 16.00 uur van start gaan.

Als de zon het circuit weer gaat verwarmen en de eerste zonnestralen het ochtend gloren aanmeld is het een
fascinerend gezicht hoe de bolides nog steeds hun weg vinden. De ochtend verstrijkt,

Bezoek ook mijn F1 ervaringen op "Paol's F1 site"